دانلود پروژه خروج صغیر از حجر

خروج صغیر از حجر

فهرست مطالب

مقدمه : ۳
مبحث اول : ۱- تعریف اهلیت و انواع آن ۴
۱-۱- اهلیت تمتع : ۵
۲-۱ اهلیت استیفاء ۷
مبحث دوم: ۹
۱- تعریف حجر و انواع آن: ۹
۲- اسباب و علل حجر: ۱۰
۳- استدلال بر حل تعارض مواد ۲۱۲ و ۲۱۳ . ۱۲
۱- صغیر و حدود حجر آن: ۱۷
۲- بلوغ و علائم آن: ۱۷
علائم بلوغ عبارتست از: ۱۹
مبحث اول: پایان حجر صغیر و آثار مترتب بر زوال حجر صغیر ۲۰
قسمت اول: اثر عام زوال حجر صغیر ۲۱
قسمت دوم: اثر خاص زوال حجر صغیر: ۲۴
مبحث دوم: ۲۶
۱- تحول شرایط لازم از نظر فقه اسلام: ۲۶
نظریه اول: ۲۶
نظریه دوم: ۲۷
نظریه سوم: ۲۸
و استناد این فقها در این: ۳۰
۲- تحول شرایط لازمه از نظر حقوق موضوعه: ۳۱
مبحث سوم: بررسی و نقد ماده ۱۲۱۰ اصلاحی: ۳۴
نظر کمیسیون استفتائات ۳۶
رأی هیأت عمومی دیوان عالی کشور ۳۸
ماده واحده راجع به رشد متعاملین ۴۲
منابع حقوقی : ۴۶
منابع فقهی : ۴۶

مقدمه :
موضوعی که در این مجموعه تلاش به بررسی اجمالی آن شده است خروج صغیر از حجر است این که چه زمانی صغیر از حجر خارج می‌شود و خود واجد اهلیت برای انجام امور خود می‌باشد موضوع مورد بحث این مجموعه است. می‌دانیم که حجر حالتی است که در آن شخص توانایی انجام و اجرای حقوق خود را ندارد (اهلیت استیفاء) ولی راجع به اهلیت تمتع باید گفت همه‌ی اشخاص از آن بهره مند هستند. ماده ۹۵۶ اهلیت برای دارا بودن حقوق بازنده متولد شدن انسان شروع و با مرگ او تمام می‌شود. همچنین ماده ۹۵۸ در این رابطه مقرر می‌دارد: «حمل از حقوق مدنی متمتع می‌گردد، مشروط بر اینکه زنده متولد شود». حتی مجنون و حمل (مشروط بر اینکه زنده متولد شود ۹۵۷) پس آنچه مهم است. وجود یا فقدان اهلیت استیفاء است که سبب می‌شود شخص را از انجام امور باز دارد یا به او اجازه‌ی انجام اموری را دهد. می‌دانیم که محجورین بر سه قسم هستند صغیر، مجنون، سفیه در این مجموعه تنها بحث بر سر یکی از محجورین می‌باشد و آن هم صغیر است. صغیر هم خود بر ۲ قسم است: ممیز و غیر ممیز. راجع به صغیر غیر ممیز باید گفت، از آنجا که عقود و معاملات به قصد انشاء محقق می‌گردد. (ماده ۱۹۱) صغیر غیر ممیز فاقد چنین قصدی است.در نتیجه معاملاتش باطل است. چه معاملات صرفاً نافع

و چه صرفاً مضرر و چه محتمل وی راجع به صغیر ممیز و معاملات او جای تأمل دارد و باید مورد بررسی قرار گیرد. اینکه صغیر ممیز در چه زمانی از حجر خارج می‌شود و اهلیت انجام امور خود را دارد موضوع بحث این مجموعه می‌باشد که نویسنده تمام هم و غم خود را معطوف به پاسخگویی به آن نموده است.
مبحث اول : ۱- تعریف اهلیت و انواع آن
اهلیت در لغت به معنای شایستگی و در اصطلاح حقوقی عبارت است از شایستگی و صلاحیتی که شخص برای دارا شدن و اجرای حق دارد یا به عبارت دیگر شایستگی شخص است برای آن که بتواند صاحب اموال شود و یا در اموال خود تصرف کند.  یا صفت کسی است که دارای جنون، سفه، صغر، ورشکستگی و سایر موانع محرومیت از حقوق کلاً یا بعضاً نباشد.  (م ۲۱۲ یا ۱۲۰۷ ق.م)
با توجه به این تعریف می‌توان اهلیت را دردو و معنای عام و خاص مورد بررسی قرار داد.

اهلیت در معنای عام، صلاحیت شخص برای دارا شدن و اجرای حق و تکلیف که در این تعریف اهلیت کامل مورد نظر است.
اهلیت در معنای خاص: زمانی که از اهلیت فقط صلاحیت دارا شدن یا اجرای حق اراده می‌شود اهلیت در معنای خاص مورد نظر است.
در قانون مدنی در مواد ۱۹۰، ۲۱۰، ۲۱۲ و مواد دیگری که اهلیت یکی از شرایط اساسی صحت معاملات است از آن جا اهلیت اجرای حق از نظر استعمال در نوشته های حقوقی غلبه دارد. زمانی که اهلیت به طور مطلق استعمال می‌شود مراد اهلیت در معنای خاص اهلیت اجرای حق است.
۱-۱- اهلیت تمتع :
اهلیت دارا شدن حق در زبان فارسی، اهلیت تمتع، تملک، استحقاق و در زبان عربی با اصطلاح (اهلیه الوجوب) بیان شده است. و همچنین در حقوق فرانسه با اصطلاح capacitede Joe Jousissane و در حقوق انگلیسی capacity toaquire از آن نام برده‌اند.

(((برای دانلود کلیک کنید)))